Waarom is het zo belangrijk dat we weer gaan voelen in plaats van denken? Wat is er mis met denken? Waarom is onze EQ belangrijker dan ons IQ? Onze hele maatschappij is erop gericht om ons te laten denken. We leren op school bijna uitsluitend onze linkerhelft van ons brein te gebruiken om kennis op te doen. Er wordt op school steeds minder aandacht aan de creatieve behoeftes van kinderen geschonken die via de rechterhersenhelft geleid worden. Veel ouders kiezen tegenwoordig om die reden een vrije school uit voor hun kinderen. Kijkend naar wat de natuurlijke talenten van een kind zijn, laat men het kind daar al spelend en ontdekkend leren. Maar helaas, denken, denken en nog eens denken is wat we leren op de meeste scholen, en wat veel ouders willen. Het wordt er dus al vroeg ingestampt. We kunnen het denken goed gebruiken om onze agenda bij te houden of om met geld om te gaan, om ons leven te organiseren. Maar als het gaat om beslissingen te nemen is het gevoel een veel krachtiger leidraad, die ons niet misleidt. We denken volgens een heilige geometrie, en deze is super voorspelbaar. Dit klinkt goed zou je zeggen, maar niks is minder waar. Dit betekent dat het universum geschapen is volgens vaste wiskundige patronen die ook ons denken bepalen. Iedereen zit tegenwoordig vastgeklampt aan zijn smartphone. Hoe meer apps je gebruikt, hoe meer ze je kunnen uitlezen en hoe meer ze kunnen voorspellen wat jij gaat denken. Kijk maar eens naar de documentaire “The social dilemma” of “Codes Bias”. …. Dan krijg je een beeld hiervan. Ik heb om die reden mijn smartphone weggedaan (probeer het eens je leven wordt een stuk rustiger). De tendens is om mensen vast laten zitten aan netflix en de smartphone, om al je aandacht dus netjes naar buiten gericht te houden in plaats van naar binnen. Hoe meer tijd we in de natuur doorbrengen, hoe meer we weer kunnen gaan voelen en ons op ons binnenste kunnen richten. In de natuur, kom je weer in contact met iets van jezelf wat je misschien bent kwijt geraakt. Voelen is iets heel anders dan denken. Echte emoties zijn namelijk niet voorspelbaar, ze zijn organisch, dynamisch van aard. Onze emoties gaan overal dwars doorheen. Als je tegen iemand praat vanuit je diepe gevoel dan komt die boodschap altijd bij de ander binnen, of hij/zij dat nu wil of niet. De emotionele lading van echte doorvoelde emoties raakt de ander altijd en laat een stempel achter, die wellicht later pas uitgepakt kan worden. Blijf je mentaal tegen iemand praten, vanuit je denken zonder daar de onderliggende emotie goed van te doorvoelen, dan blijft het gesprek zeer oppervlakkig. Er wordt van mind tot mind met elkaar gesproken, niet van hart tot hart. Dit leidt vaak tot een gesprek vanuit actie en reactie, waaruit gemakkelijk confrontaties kunnen voortkomen of oordelen over de ander. Het werkt afscheiding tussen mensen in de hand. Herken je die keren dat je met tranende ogen naar een verhaal zat te luisteren, omdat de overgebrachte emoties je raakten. Dat is de taal van emotie. Als er gesproken wordt zonder emotie erin dan raakt het je niet. Als wij van hart tot hart tegen elkaar spreken dan kunnen er mooie dingen ontstaan, een diepere verbintenis, een groter begrijpen van elkaar, dan ontstaat een echte “soul meeting”. Laten we dit nu verder doortrekken naar de huidige situatie waarin we zitten, de enorme chaos. Deze situatie heeft ons voelende vermogen nodig. Om met gevoel naar een situatie te kijken is anders dan om mentaal te kijken. Als wij vanuit een diepe staat van bij onszelf zijn kijken naar een situatie zoals bijvoorbeeld de huidige oorlog dan hebben we echt een effect daarop. Als we er mentaal over praten, raakt dat niks en verandert er niets. Maar als wij vanuit een staat van diep contact met onszelf de situatie waarnemen, dan heeft dat effect op wat buiten ons is. Dan zal de wereld buiten ons veranderen. Want onze neutrale waarneming beïnvloedt de realiteit (dit is quantumfysica). We zijn dan wel emotioneel verbonden met de mensen of met wat er gebeurt, zonder daar een oordeel in goed of slecht op te plakken. Maar we zien het wel! Bij wandelen naar inzicht gaat het om het betrokken zijn met elkaar vanuit het gevoel, om echte gesprekken, om diepere verbintenissen met elkaar maar ook met de wereld om ons heen. wandelen in Portugal