Wat is de reden waarom we in onze vroege jeugd op school niets over kwantum fysica hebben geleerd? Want onze hele wereld valt en staat met kwantumfysica. 23 jaar geleden kwam ik er voor het eerst mee in aanraking met de film “What the bleep do we know?”, en het heeft me nooit meer losgelaten. Het eerste jaar van mijn wandel vakanties, liet ik mensen deze film altijd zien. Het was verplichte kost zeg maar. Waar ik echter tegenaan liep is dat de meeste mensen de ingewikkelde informatie nog niet konden bevatten. En dus stopte ik ermee. Nu ben ik jaren verder en heb ik er een meer heldere, down-to-earth uitleg over heb gekregen. Dankzij de lezingen van Martijn van Staveren ben ik meer in staat om het in Jip en Janneke taal over te brengen en kan ik laten zien hoe je het praktisch kunt toepassen. Het is ongelofelijk belangrijke informatie om dieper te begrijpen hoe de wereld om ons heen beweegt en onze invloed daarop. Ons hele bestaan draait hier om. Daarom is het weer de basis geworden van mijn wandelweek, alleen nu heel concreet en begrijpelijk uitgelegd door mezelf in duidelijke taal. We gaan er in deze week ook echt direct praktisch mee aan de slag. Maar wat is kwantumfysica nu eigenlijk? In de film “What the bleep” wordt vooral duidelijk uitgelegd dat als WIJ mensen naar iets KIJKEN/OBSERVEREN het een effect heeft op een bepaalde uitkomst. Voordat we een beslissing nemen zijn er 40 miljard mogelijkheden beschikbaar. Elke keer als wij iets waarnemen voordat we EEN uitkomst kiezen zijn er 40 miljard mogelijkheden. Dan maken wij een keuze (helaas meestal gebaseerd op ervaringen uit het verleden) en dat zet dan een uitkomst vast met een bepaald gevolg. Dan maken wij weer een keuze en dan komt er een volgend keuzemoment van 40 miljard mogelijkheden. Alles wat je wenst is dus eigenlijk mogelijk, waarom is ons leven dan zo saai en verandert er nooit iets terwijl we graag ons leven wel anders zouden willen zien? Waarom maken we geen andere keuzes We denken steeds hetzelfde, we zitten met onze gedachten vast in allerlei programma’s. We denken bijna continu vanuit het verleden en daarom is de toekomst die we kunnen bedenken gebaseerd op ervaringen uit het verleden of uit wat we meegekregen hebben uit de collectieve overtuigingen van de mensen om ons heen. Terwijl we in het hier en nu juist iets nieuws kunnen openen (40 miljard…) Wij denken zo in vaste patronen, programma’s dat het bijna onmogelijk is om iets nieuws te creëren. De routine van de dag, waardoor we bijna alle handelingen automatisch herhalen zonder dat onze volle aandacht erbij is, zorgt er eigenlijk voor dat er niet iets nieuws ontstaat. Daarom is weggaan uit je vaste omgeving zo belangrijk en merk je dat je op vakantie veel nieuwe ideeën en gevoelens krijgt. Nieuwe mogelijkheden ontstaan. Maar waarom zetten deze ideeën zich niet voort als je weer thuis bent, wat blokkeert ons toch steeds? We gaan weer terug in ons automatisch gedrag en denken. Alleen door ons steeds dieper BEWUST te zijn kunnen we daar grip op krijgen. En Bewustzijn in je dagelijkse leven leggen is een moeizame taak. Dat is iets wat je stap voor stap ontwikkelt en dat is vooral door DOEN en er bewust van te blijven en weer Doen, een nieuw bewustzijn inslijpen zeg maar, en dat vergt om er met je koppie BEWUST bij te zijn en te blijven. Besef wel dat onze omgeving via opvoeding, school, media, religie en politiek ons denken al enorm heeft bepaald en vaak heeft vastgezet in overtuigingen die we voor waar aannemen. Het is niet altijd gemakkelijk om anders te gaan denken omdat we de ingesleten patronen in onze hersenen, dus de fysische banen van onze zenuwen (onze neuronen) anders moeten gaan laten lopen. Net zoals een auto moeite heeft om uit de ingesleten karrensporen in een zandweg te komen, moeten we met volle aandacht bijsturen om ons uit de vaste denksporen te wrikken. Dit andere denken is nodig om nieuwe mogelijkheden in ons leven te kunnen zien en creëren. Anders denken geeft andere mogelijkheden. We moeten daarom al onze programma’s doorzien en alle systemen waar we vast in zitten. En daar gaan we flink mee aan de slag bij Wandelen naar Inzicht! Van denken naar voelen en ons hierdoor bewust worden van alles waar we in vastgeroest zijn en hoe dat weer te doorbreken. Met veel praktische oefeningen.
Waarom is het zo belangrijk dat we weer gaan voelen in plaats van denken? Wat is er mis met denken? Waarom is onze EQ belangrijker dan ons IQ? Onze hele maatschappij is erop gericht om ons te laten denken. We leren op school bijna uitsluitend onze linkerhelft van ons brein te gebruiken om kennis op te doen. Er wordt op school steeds minder aandacht aan de creatieve behoeftes van kinderen geschonken die via de rechterhersenhelft geleid worden. Veel ouders kiezen tegenwoordig om die reden een vrije school uit voor hun kinderen. Kijkend naar wat de natuurlijke talenten van een kind zijn, laat men het kind daar al spelend en ontdekkend leren. Maar helaas, denken, denken en nog eens denken is wat we leren op de meeste scholen, en wat veel ouders willen. Het wordt er dus al vroeg ingestampt. We kunnen het denken goed gebruiken om onze agenda bij te houden of om met geld om te gaan, om ons leven te organiseren. Maar als het gaat om beslissingen te nemen is het gevoel een veel krachtiger leidraad, die ons niet misleidt. We denken volgens een heilige geometrie, en deze is super voorspelbaar. Dit klinkt goed zou je zeggen, maar niks is minder waar. Dit betekent dat het universum geschapen is volgens vaste wiskundige patronen die ook ons denken bepalen. Iedereen zit tegenwoordig vastgeklampt aan zijn smartphone. Hoe meer apps je gebruikt, hoe meer ze je kunnen uitlezen en hoe meer ze kunnen voorspellen wat jij gaat denken. Kijk maar eens naar de documentaire “The social dilemma” of “Codes Bias”. …. Dan krijg je een beeld hiervan. Ik heb om die reden mijn smartphone weggedaan (probeer het eens je leven wordt een stuk rustiger). De tendens is om mensen vast laten zitten aan netflix en de smartphone, om al je aandacht dus netjes naar buiten gericht te houden in plaats van naar binnen. Hoe meer tijd we in de natuur doorbrengen, hoe meer we weer kunnen gaan voelen en ons op ons binnenste kunnen richten. In de natuur, kom je weer in contact met iets van jezelf wat je misschien bent kwijt geraakt. Voelen is iets heel anders dan denken. Echte emoties zijn namelijk niet voorspelbaar, ze zijn organisch, dynamisch van aard. Onze emoties gaan overal dwars doorheen. Als je tegen iemand praat vanuit je diepe gevoel dan komt die boodschap altijd bij de ander binnen, of hij/zij dat nu wil of niet. De emotionele lading van echte doorvoelde emoties raakt de ander altijd en laat een stempel achter, die wellicht later pas uitgepakt kan worden. Blijf je mentaal tegen iemand praten, vanuit je denken zonder daar de onderliggende emotie goed van te doorvoelen, dan blijft het gesprek zeer oppervlakkig. Er wordt van mind tot mind met elkaar gesproken, niet van hart tot hart. Dit leidt vaak tot een gesprek vanuit actie en reactie, waaruit gemakkelijk confrontaties kunnen voortkomen of oordelen over de ander. Het werkt afscheiding tussen mensen in de hand. Herken je die keren dat je met tranende ogen naar een verhaal zat te luisteren, omdat de overgebrachte emoties je raakten. Dat is de taal van emotie. Als er gesproken wordt zonder emotie erin dan raakt het je niet. Als wij van hart tot hart tegen elkaar spreken dan kunnen er mooie dingen ontstaan, een diepere verbintenis, een groter begrijpen van elkaar, dan ontstaat een echte “soul meeting”. Laten we dit nu verder doortrekken naar de huidige situatie waarin we zitten, de enorme chaos. Deze situatie heeft ons voelende vermogen nodig. Om met gevoel naar een situatie te kijken is anders dan om mentaal te kijken. Als wij vanuit een diepe staat van bij onszelf zijn kijken naar een situatie zoals bijvoorbeeld de huidige oorlog dan hebben we echt een effect daarop. Als we er mentaal over praten, raakt dat niks en verandert er niets. Maar als wij vanuit een staat van diep contact met onszelf de situatie waarnemen, dan heeft dat effect op wat buiten ons is. Dan zal de wereld buiten ons veranderen. Want onze neutrale waarneming beïnvloedt de realiteit (dit is quantumfysica). We zijn dan wel emotioneel verbonden met de mensen of met wat er gebeurt, zonder daar een oordeel in goed of slecht op te plakken. Maar we zien het wel! Bij wandelen naar inzicht gaat het om het betrokken zijn met elkaar vanuit het gevoel, om echte gesprekken, om diepere verbintenissen met elkaar maar ook met de wereld om ons heen. wandelen in Portugal
De smartphone, tablet, netflix, de meeste mensen kunnen helaas niet zonder. Ze zitten aangehaakt/vastgeplakt aan hun telefoon, laptop of televisie. Het is inmiddels bekend dat dit een van de grootste verslavingen is van onze tijd. Toen ik mijn bedrijf “Wandelen naar Inzicht” jaren geleden begon, gaf ik het advies om tijdens de wandelingen geen telefoon mee te nemen om het maximale uit de reis te halen. In de loop der tijd liet ik mijn advies steeds meer varen. Maar hoe kan ik mijn product “ Wandelen naar Inzicht”, van denken naar voelen realiseren als men met zijn aandacht naar buiten gericht is. We hebben de neiging om de hele dag door op elke prikkel te willen reageren. Er wordt iets geopperd en men wil het al googelen. Mijn wens is juist dat mensen de weg kiezen van het opzoeken van de stilte, even weg te zijn van waar je vandaan komt, even zo min mogelijk contact met het homefront. Het is de manier om naar binnen te keren, weer contact met onszelf te maken. Onze oude patronen onder ogen komen en onderzoeken waar we nog teveel aan vast zitten. Onze pijn en frustraties en vreugde voelen en externe prikkels zoveel mogelijk vermijden en in de natuur te wandelen. Er komt dan vanzelf een proces op gang waar we weer meer contact maken met iets in onszelf. Ik heb dit zelf keer op keer ervaren. Al de keren dat ik me terug trok in het bos, zonder internet, tv en telefonisch contact. De eerste dagen ontstond er altijd een enorme onrust. Ik begon mezelf tegen te komen met al mijn gedachten. Er was geen afleiding meer. Na enkele dagen had ik een breekpunt waar ik doorheen ging en kwam er een enorme rust en creativiteit in me vrij. Ik voelde me supergoed. Ik deed dit soms weken achter elkaar. In deze periode van dicht bij mezelf zijn, mijn eigen gevoelens weer ontdekkend, ontstond het idee en een diep verlangen om dit proces aan anderen over te brengen. Zo is mijn bedrijf, “Wandelen naar Inzicht ontstaan”. Uit je vaste omgeving weg zijn is een vereiste, het liefst een hele week in het buitenland. Weg uit je vaste patronen/relaties. Even alles onderbreken. Weer leren voelen wie je echt bent ipv wat de buitenwereld van je verlangt. De beweging van verandering in jezelf aan zetten . Wij als mensen willen weer gaan voelen om onze diepste kernwaarden weer te vinden en dat lukt niet als we de hele dag afgeleid worden. Zo vaak heb ik mensen in mijn groepen ontmoet die helemaal losgeraakt zijn van wat ze nu eigenlijk fijn vinden in het leven. Hoe kom je weer bij je gevoel? Hoe weet je waar je echt naar op zoek bent? Hoe kun je weer contact maken met je passie? Wandelen in de prachtige natuur, soms in stilte, lekker eten, zon en verbindende gesprekken met aandacht voor elkaar. Dan kan er echt van alles ontstaan. Als dit jou aanspreekt dan nodig ik je uit om bij mij een reis te boeken.
Ik vraag me regelmatig af hoe vrij zijn wij eigenlijk? Waar werk jij voor? Voor geld? Voor overleving? Werk je eigenlijk wel met passie? Een hoop vragen waar je wellicht nooit over nadenkt! Ik daag iedereen uit om de onderstaande parabel uit een van de boeken van Vladimir Megre te lezen. En dan ben ik benieuwd wat er bij je gebeurt? Bij mij maakte dit in ieder geval heel veel los. En de vraag hoe vrij ben ik eigenlijk speelt steeds vaker op bij alles wat ik doe! “Langzaam liepen de slaven in colonne achter elkaar aan, ieder van hen droeg een gepolijste steen. De vier rijen, elk anderhalve kilometer lang, van de steenhouwerij naar de plek waar de bouw van een vestingstad begonnen was, stonden onder toezicht van bewakers. Een gewapende soldaat-bewaker op elke tien slaven. Op enige afstand van de stoet slaven, op de top van een dertien meter hoge, handmatig aangelegde berg van geslepen stenen, zat Kratius -een van de Opperpriesters; al vier maanden lang sloeg hij zwijgend de gang van zaken gade. Hij werd door niemand afgeleid, niemand durfde zijn overpeinzingen zelfs maar met een enkele blik te verstoren. Voor de slaven en de bewakers was de kunstmatige berg met de troon erbovenop al niet meer weg te denken uit het landschap. En aan de man, die soms onbeweeglijk op zijn troon zat, besteedde al niemand langer aandacht. Kratius had zich tot taak gesteld om de staat te reorganiseren, de macht van de priesters voor de komende millennia te versterken, door alle mensen van de aarde ondergeschikt aan hen te maken, door hen allemaal, met inbegrip van de staatshoofden, tot slaaf van de priesters te maken. *** Op een dag kwam Kratius naar beneden; hij liet zijn dubbelganger achter op de troon. De priester kleedde zich om, zette zijn pruik af. Hij beval het hoofd van de bewaking om hem net als de gewone slaven in ketens te slaan en hem een plaats te geven in de rij, achter een jonge sterke slaaf die Nard heette. Terwijl hij de gezichten van de slaven had gadegeslagen, was het Kratius opgevallen dat deze jongeman onderzoekend en taxerend uit zijn ogen keek, in tegenstelling tot de afgestompte blik van vele anderen. Nards gezicht stond dan weer geconcentreerd en bedachtzaam, dan weer geagiteerd. ”Dat betekent dat hij een of ander plan aan het uitbroeden is,” begreep de priester, maar hij wilde zich vergewissen van de juistheid van zijn observatie., Twee dagen hield hij Nard in het oog, terwijl hij zwijgend stenen droeg, tijdens de maaltijd naast hem zat en op de brits naast de zijne sliep. In de derde nacht toen het commando ”slapen!” was gegeven, draaide hij zich naar de jonge slaaf toe en fluisterde bitter en wanhopig, alsof naar niemand in het bijzonder:” moet dit dan echt de rest van het leven zo doorgaan?” De priester zag: er ging een schok door de jonge slaaf heen die zich ogenblikkelijk naar hem toe keerde, met glinsterende ogen. “Dat gaat niet meer lang duren. Ik ben bijna klaar met mijn plan. En jij, oude man, kunt er ook aan meedoen,” fluisterde de jonge slaaf.” Wat voor plan?” zuchtte de priester onverschillig. Hartstochtelijk en zeker van zichzelf begon Nard uit te leggen: ”Wel, jij, oude man, en ik en wij allemaal zullen binnenkort vrije mensen zijn, in plaats van slaven. Tel zelf maar na: op iedere tien slaven is er één bewaker. Als wij op een afgesproken tijdstip de bewakers aanvallen, dan winnen we het van ze. Ook al zijn zij gewapend en wij geketend. We staan met z’n tienen tegen één bewaker en bovendien kunnen wij onze ketenen als wapen gebruiken om ons tegen de slagen van hun zwaarden te verweren. We ontwapenen alle bewakers, binden ze vast en nemen hun wapens in.” “Ach, jongeman, “zuchtte Kratius alweer, en zei, alsof het hem allemaal niets uitmaakte: jouw plan is niet goed doordacht: je kunt de bewakers, die toezicht op ons houden, wel ontwapenen, maar de heerser stuurt ogenblikkelijk nieuwe bewakers, misschien wel een heel leger, en dan doden ze de in opstand gekomen slaven.” Daar heb ik ook aan gedacht, oude man. We moeten een tijdstip uitkiezen dat het leger er niet is. En dat tijdstip komt eraan. We zien allemaal dat het leger bezig is met voorbereidingen voor een campagne. Ze zijn provisie aan het inslaan voor een mars van drie maanden. Dat betekent dat het leger in drie maanden op de plaats van bestemming aankomt waar ze gaan vechten. Tijdens het gevecht zullen ze wel verzwakken maar ze gaan een heleboel nieuwe slaven oppakken. Daar worden nu al nieuwe barakken voor gebouwd. Wij moeten de bewakers hier ontwapenen zodra het leger van onze heerser begint te vechten met het andere leger. De koeriers hebben minstens een maand nodig om het bericht dat ze terug moeten keren af te leveren. Het verzwakte leger heeft daar minstens drie maanden voor nodig. Vier maanden is lang genoeg om ons op een ontmoeting voor te bereiden. Wij zijn dan met net zo veel als de soldaten van het leger. De buitgemaakte slaven zullen onze kant kiezen als ze zien wat er gebeurt is. Ik heb alles goed voorzien. Het klopt, jongeman, met jouw plan kun je de bewakers inderdaad ontwapenen en het winnen van het leger, antwoordde de priester op alweer opgewekte toon en voegde eraan toe; “maar wat gaan de slaven vervolgens doen, en wat gebeurt er met de regeerders, de bewakers en de soldaten?” Daar heb ik me nog niet zo mee bezig gehouden. Maar wat er in me opkomt is dit: al degene die slaaf waren, zullen geen slaaf meer zijn. En al degene die nu geen slaaf zijn, worden slaaf, antwoordde Nard. En hoe zit het met de priesters? Op dit moment ga ik ervan uit dat de priesters blijven wat ze zijn. Er wordt naar ze geluisterd, door de slaven en door de regeerders. Dat klinkt goed antwoorde de priester en deed of hij zijn ogen niet langer open kon houden. Maar Kratius sliep deze nacht niet. Hij dacht na. Zeker, dacht Kratius, het eenvoudigste zou zijn om de heersers op de hoogte te stellen van dit complot, en de jonge slaaf te laten oppakken, hij is duidelijk de belangrijkste inspiratiebron voor de anderen. Maar dat lost het probleem niet op. Slaven zullen altijd de wens hebben om zich te bevrijden. Er komen nieuwe leiders, nieuwe plannen worden bedacht, en aangezien dit zo is, zal de grootste bedreiging voor de staat altijd in de staat aanwezig zijn.” Kratius had zich een plan gesteld: een plan te bedenken om de hel wereld te knechten. Hij wist dat het onmogelijk zou zijn om zijn doelstelling met alleen fysiek geweld te bereiken. Psychologische beïnvloeding van ieder individu en van hele volkeren was noodzakelijk. Het menselijk denken moest worden getransformeerd, iedereen moest op het idee worden gebracht dat slavernij de hoogste zegening is. Er moest een zichzelf-ontwikkelend programma in gang worden gezet dat hele volkeren zou desoriënteren in ruimte, tijd en ideeën. Maar het allerbelangrijkste, het moest hen desoriënteren in de adequate waarneming van de werkelijkheid. Kratius denken werkte steeds sneller. En opeens, als een bliksemschicht, kwam het programma in hem op. Kratius voelde zich de absolute heerser van de wereld. De priester lag op de brits, geketend, maar hij was verrukt over zichzelf:” Morgenochtend, wanneer iedereen naar het werk wordt gevoerd, zal ik ervoor zorgen dat ik uit de rij slaven wordt gehaald en dat ze me de ketenen afdoen. Dan ga ik mijn programma tot in detail uitwerken, vervolgens spreek ik slechts enkele worden uit, en de wereld zal beginnen te veranderen. Ongelofelijk! Slechts een paar woorden en de hele wereld zal mij, mijn gedachte, gehoorzamen. God heeft de mens werkelijk een kracht gegeven die ongeëvenaard is in het hele Universum- de kracht van de menselijke gedachte. Deze kracht brengt woorden voort en verandert de loop van de geschiedenis. Een buitengewone gunstige situatie doet zich voor. De slaven zijn bezig met een plan om in opstand te komen. Het zit rationeel in elkaar, dit plan, en op korte termijn heeft het duidelijk kans van slagen. Maar met behulp van slechts enkele zinnen zal ik niet alleen de huidige lichting slaven maar ook hun nakomelingen en zelfs wereldheersers tot duizenden jaren in de toekomst tot slaaf maken. ’s Ochtends ontdeed op het teken van Kratius het hoofd van de bewaking hem van zijn ketenen. En al de volgende dag werden de andere vijf priesters en de farao op zijn observatie platform uitgenodigd. Kratius begon zijn toespraak voor de aanwezigen: “Alles wat jullie nu zullen horen, mag door niemand worden opgeschreven of doorverteld. Ik heb bedacht hoe wij alle mensen op Aarde tot slaaf van onze farao kunnen maken. Dat is zelfs met behulp van grote legers en uitputtende oorlogen onmogelijk te bereiken. Maar ik ga het doen met slechts enkele zinnen. Nadat ik die heb uitgesproken, zullen jullie al na twee dagen zien hoe de wereld begint te veranderen. Kijk : daar beneden lopen lange rijen geketende slaven en iedere slaaf draagt een steen. Ze staan onder toezicht van een groot aantal bewakers. Hoe meer slaven, hoe beter het is voor de staat- dat is altijd wat we dachten. Maar hoe meer slaven, hoe meer we ons zorgen moeten maken dat ze in opstand komen. Dus versterken we de bewaking. We moeten de slaven wel goed te eten geven, anders kunnen ze het zware lichamelijke werk niet doen. Desondanks zijn ze allemaal even lui en geneigd tot rebelleren. De eveneens lui geworden bewakers gebruiken soms hun zweep niet eens. Maar ze zullen veel sneller gaan bewegen. Zonder dat er bewakers nodig zijn. De bewakers worden ook slaaf. Het is mogelijk om dat voor elkaar te krijgen. Nog vandaag voor zonsondergang moeten de herauten het besluit van de farao verkondigen, dat luidt als volgt:’ met zonsopgang van de nieuwe dag wordt aan alle slaven de volledige vrijheid geschonken. Voor elke steen die hij aflevert krijgt iedere vrije mens één muntstuk. De munten kunnen worden geruild voor voedsel, kleding, huisvesting, een paleis in de stad of zelfs een hele stad. Van nu af aan zijn jullie vrije mensen.’ Toen het tot de priesters doordrong wat Kratius had gezegd, zei één van hen de oudste: “Je bent een demon, Kratius. Een heleboel aardse volkeren zullen bevangen raken door de door jou bedachte demonie.” Kratius antwoordde: “Laat mij maar een demon zijn, en laat mensen in de toekomst het door mij bedachte plan maar democratie noemen.” *** Het besluit werd bij zonsondergang aan de slaven verkondigd. Ze waren verbijsterd en velen van hen sliepen die nacht niet, met al hun gedachten over hun nieuwe, gelukkige leven. De volgende ochtend klommen de priesters en de farao opnieuw het platform. Het tafereel dat zich voor hun ogen afspeelde , ging iedere verbeelding te boven. Duizenden mensen, de voormalige slaven, sjouwden om het hardst met dezelfde stenen als voorheen. Badend in het zweet. Sommige bewakers sjouwde ook stenen. De mensen die zich als vrij beschouwden -hun ketenen waren immers verwijderd- waren erop uit om de felbegeerde munten te krijgen om het gelukkige leven op te bouwen. De veranderingen waren enorm. Sommige slaven verenigden zich in kleine groepen, en bouwden karren die ze volgeladen met stenen voortduwden. Ze gaan nog meer uitvindingen doen, dacht Kratius voldaan, er zijn al interne diensten ingevoerd: leveranciers van water en voedsel. Sommige slaven eten gewoon onder het lopen, ze willen geen tijd verliezen, en ze rekenen met de muntstukken af met de brengers van het voedsel. Ze hebben zelfs artsen die onderweg meteen hulp verlenen, en in ruil krijgen die ook munten. Straks kiezen ze nog hun eigen leiders, hun eigen rechters. Laat ze maar kiezen: ze denken immers dat ze vrij zijn, terwijl er in essentie niets verandert is: ze sjouwen nog altijd stenen…. Tot de dag van vandaag gaan de nakomelingen van deze slaven door met hun zinloze race… En de bewakers, die zitten bij de meeste mensen van binnen, en jagen hen op met de zweep, dwingen hen muntstukken te verdienen. Ik nodig je uit om hier eens over na te denken: Maak jij je eigen autonome keuzes? Doe jij waar je zin in hebt in het leven? Stel jij bestaande regels aan de kaak? Creëer jij je eigen werkelijkheid? Ben je eigenlijk wel echt vrij of voel je je toch nog een slaaf van het systeem? Mijn advies : Wees overtuigd van je eigen kracht en blijft trouw aan jezelf. Richt de wereld in naar je eigen zin. Net als mijn held Pippi Langkous. En werk nooit alleen maar voor het geld!
Iedereen die wel eens heeft gewandeld bij ‘Wandelen naar inzicht’, heeft inmiddels kennis gemaakt met bindweefselmassage. Deze massage heeft een effect op het vegetatieve zenuwstelsel (het is een reflexzone therapie). Oftewel deze massage kalmeert je autonome zenuwstelsel mocht dit overprikkeld zijn. Bij deze massagetechniek worden de inwendige organen, spieren, bloedvaten, gewrichtkapsels en -banden beïnvloed. Stoornissen hierin uiten zich in het feit dat de opneembaarheid van de huid afneemt. Door massage van deze bindweefselzones wordt het hiermee corresponderende lichaamsdeel positief beïnvloed. Bindweefselmassage is een van de beste middelen om het lichaam weer terug in balans te brengen. Wat is je autonome zenuwstelsel en hoe raakt het overprikkeld? Het autonome zenuwstelsel is het zenuwstelsel dat ons in leven houdt. Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat je hart klopt en dat je ademhaalt. Als we langdurig te veel van onszelf vergen, langdurig pijn hebben of langdurig onder stress staan dan raakt dit zenuwstelsel overprikkeld. Met het gevolg dat spieren, organen en bindweefsel in je lichaam gespannen raken. Dit is direct terug te zien in de opneembaarheid van je huid. Effecten van deze massage? Als we dus ontdekken dat de opneembaarheid van de huid flink verminderd is maken we dit weer los. De behandeling kan scherp pijnlijk aanvoelen, zeker als de opneembaarheid aanzienlijk verminderd is. De pijn neemt vaak snel af tijdens de behandeling. Er kan een beurs gevoel optreden na de behandeling, soms houdt dit gevoel enkele dagen aan. Ook kan er een gevoel van loomte opkomen, tintelingen in armen en benen en soms kun je er emotioneel van worden. Dit zijn zeer positieve reacties. Ook kan de urine donkerder zijn dan anders door alle afvalstoffen die los komen. Tot enkele dagen erna veel drinken is het advies! Deze reacties kunnen tot 3 dagen na een behandeling aanhouden. Mensen voelen zich na een behandeling echter direct fijner. Dus waarom kies ik voor deze massage? Bindweefselmassage is super effectief. Mensen komen sneller in lichamelijke en mentale ontspanning, laten makkelijker de problemen en zorgen van thuis los. Het zorgt voor het resetten van het vastgelopen lichaam. Hierdoor vindt de verdieping sneller plaats en kunnen de inzichten gemakkelijker komen tijdens het wandelen. Ik eindig de behandeling altijd met een ontspannende massage. Heel soms heb ik mensen waarbij de opneembaarheid van de huid helemaal niet vast zit, die hebben dan geluk. Natuurlijk moet daarnaast ook gekeken worden naar waarom er een disbalans is ontstaan op mentaal niveau. Deze passie van mij om mensen weer terug in balans te brengen is tijdens mijn opleiding fysiotherapie begonnen en heb ik nu verder ontwikkeld in ‘Wandelen naar inzicht’, waarin zowel naar het fysieke als het mentale aspect gekeken wordt. Mensen weer terug in balans brengen is het doel. Daarnaast onderzoeken we of de mensen nog op het juiste pad zitten.
Krijg je huidkanker van te veel in de zon zitten? Wat we in ieder geval weten is dat bijna iedereen in Nederland een vitamine D gebrek heeft. Zeker mensen met een getinte huid zoals ik. Hoe komt het dat we zo’n tekort aan deze belangrijke vitamine hebben? Ik heb op een jonge leeftijd altijd heel veel in de zon gezeten en gelukkig ben ik van nature beschermd door een getinte huid. Ik smeerde me daarom nooit in en verbrandde nooit omdat ik altijd buiten speelde. Dat is een blijkbaar een geluk geweest blijkt de afgelopen jaren met de nieuwe informatie die nu gelukkig naar buiten komt. We mogen weer van de zon gaan genieten!
Moet je als bedrijf nu wel of niet op Facebook zitten? Waarom heb ik besloten om per 31 december van Facebook af te gaan, terwijl ik er pas 4 maanden op zat? Een hele goede reden was dat je vanaf 31 januari stilzwijgend toestemt als je lid blijft dat ze al je informatie, foto’s en dergelijke voor alles mogen gebruiken tot reclame toe. Maar dat was niet de hoofd oorzaak waarom ik ervan af gegaan ben.
