Tijdens de wandeling omhoog naar Peninha, geef ik mensen altijd de opdracht om een steen mee naar boven mee te nemen die iets voor hun symboliseert.

Deze keer had Jos een mooie steen uitgekozen die gelaagd was en daarbij zijn levensweg symboliseerde, eenmaal boven bij Penhinha aangekomen had hij de steen eerst op het altaar gelegd van het kapelletje van Peninha, maar toen Jos omhoog keek, zag hij ineens een gat in de muur die naar hem wenkte, hij pikte zijn steen weer op en stopte hem in het gat, er kon geen beter pasvorm zijn dan deze, hij paste precies, dit kon geen toeval zijn. Voor mij zal dit nu altijd een verhaal zijn voor mijn volgende groepen die ik naar Peninha zal leiden. Ik hoop dat de steen er nog lang mag zal blijven zitten.